๏ ปรับ
จงเลือกอยู่ในสิ่งที่เป็น
อย่าเลือกเห็นว่าสิ่งอื่นมันดี
จงเลือกเอาเท่าที่มันมี
และยินดีเท่าที่ได้มา
จงอย่าโหยหาและเรียกร้อง
และอย่ามองว่ามัน คือ ปัญหา
จงใช้สติและปัญญา
หาวิธีปลดล็อคใจตน ฯ
๏ ปกติโลก
โลกธรรม ย่ำยี ชี้ไว้ชัด
มนุษย์สัตว์ ต้องเจอ เสมอหน้า
จะสูงศักดิ์ นักปราชญ์ ชาติราชา
พ้นนินทา ด่าใส่ ไม่มีเลย
เรื่องเสื่อมยศ เสื่อมลาภ ทราบกันทั่ว
ใช่น่ากลัว หัวหมุน พ่อคุณเอย
ธรรมดา สามัญ ทุกท่านเคย
จิตนิ่งเฉย เงยหน้า อย่าบ้าตาม ฯ
๏ ปกติคน
ต่างตะโกน บอกชี้ วิธีชก
มือป้องปก ยกการ์ด ฉลาดหนี
ต่างอวดรู้ อยู่รอบ ขอบเวที
ต่างอวดดี ชี้แนะ นี่แหละคน
มือไม่พาย ขายหน้า กล้าบอกเขา
อวดความเขลา พูดจา พาสับสน
ไม่มีวัน หันหน้า มาดูตน
คนหนอคน ชั่วดี ชี้ปัญญา ฯ
๏ ยอมรับ
บาปกรรมใด ใครทำ จำชดใช้
ไม่วันใด เร็วช้า คงมาถึง
ยากเอาชนะ ประมือ หรือดื้อดึง
เมื่อมาถึง พึงพร้อม ยอมโดยดี
จงก้มหัว รับกรรม ที่ทำไว้
อย่าร่ำไห้ ใจเสาะ คิดเหาะหนี
อย่าโทษฟ้า ด่าใคร ไม่เข้าที
จงทำดี อย่าท้อ สู้ต่อไป ฯ
๏ คิด
คิดแค่นี้ ชี้ชาติ ฉลาดโง่
จะใหญ่โต ได้ดี มีที่ไหน
คิดแคบๆ แอบกิน เพื่อลิ้นไย
ทำสิ่งใด ตั้งใจ ทำให้ดี
เอาแค่หัว ตัวรอด สุดยอดชั่ว
เห็นแก่ตัว ชั่วช้า น่าบัดสี
หัดหยิบยื่น ฝืนใจ ฝึกไมตรี
โลกใบนี้ น่าอยู่ เพราะสูทำ ฯ
๏ ครู
บูชาครู ผู้สร้าง ชี้ทางโลก
ผู้ให้โชค ให้รัก ให้ศักดิ์ศรี
ให้ปัญญา กล้าสู้ รู้ชั่วดี
ให้วันนี้ มีค่า ทั่วหน้ากัน
ถ้าขาดครู ผู้ให้ ใจมืดบอด
คงไม่รอด ปลอดภัย ดั่งใจฝัน
ขอกราบบุญ คุณครู ผู้ผลักดัน
ช่วยให้ฉัน ลืมตา ดูฟ้าดิน ฯ
๏ พึ่งตน
จะเสกสอน วอนใคร ในโลกหล้า
ใช้ปัญญา ใคร่ครวญ ให้ถ้วนถี่
อย่าคาดหวัง ชั่งใจ ไว้ให้ดี
อาจเสียที เสียท่า ปัญญาคน
ตนสอนตน พึ่งตน มีผลกว่า
อย่าบากหน้า หาใคร อาจไร้ผล
แม้เหนื่อยยาก ตรากตรำ ต้องจำทน
หวังพึ่งคน ช่วยเรา ต้องเขลาตาย
บุญของเรา สร้างไว้ มีไม่มาก
จึงลำบาก ยากใจ ไร้ความหมาย
จงพากเพียร เรียนรู้ สู้อดตาย
ดีกว่าไหว้ หมายใจ ให้ใครมอง ฯ
๏ ปัจจุบัน
อย่าโศกเศร้า เหงาใจ ไร้สาระ
เรื่องขยะ สละทิ้ง นิ่งเฉยไว้
อย่ายึดติด คิดฟุ้ง ให้ยุ่งใจ
เริ่มต้นใหม่ วันนี้ ดีกว่าเอย
เรื่องเคยทุกข์ คุกรุ่น วุ่นวายจิต
ต่างเคยคิด ติดขัด หัดวางเฉย
ทุกข์มามาก ยากจน ทุกคนเคย
ลืมได้เลย เคยท้อ อย่าง้อมัน
ในวันนี้ มีสุข ลืมทุกข์เถิด
ปัญหาเกิด มองเห็น เป็นเรื่องขัน
อย่ากลัดกลุ้ม อุ้มไว้ ใช่สำคัญ
ปัจจุบัน วันนี้ มีวันเดียว ฯ
๏ ปัญญา
หัดแยกแยะ แพะแกะ และหมูหมา
อย่าหลับตา ว่าใช่ ไร้เหตุผล
เห็นแค่หาง ต่างชี้ ถูกที่ตน
เห็นแค่คน ว่าดี อาจมีภัย
ดูให้ดี ที่ทำ ใช่คำพูด
ไร้หูรูด พูดหวาน ช่างขานไข
ตวัดลิ้น ปลิ้นปลอก หวังหลอกใจ
พอหลงใหล ศรัทธา ก็ฆ่าเรา
จะเชื่อใคร ใกล้ชิด สนิทสนม
อย่าชื่นชม ลมปาก ฝากความเขลา
จะหมดตัว มัวหมอง ลองคิดเอา
จะเชื่อเขา เชื่อใคร ใช้ปัญญา ฯ
๏ ปาก
ปิดวาจา อย่าบ่น คนเขาเบื่อ
บ่นไปเพื่อ สิ่งใด ไร้แก่นสาร
สงบปากคำ ทำใจ ให้เบิกบาน
ดีกว่าพาล พูดจา น่ารำคาญ
คนขี้บ่น พ่นลม มักอมทุกข์
จิตไร้สุข เป็นบ้า น่าสงสาร
เพราะขาดบุญ ขาดธรรม ค้ำสันดาน
ปากจึงพาล พ่นพิษ ตามจิตตน
คนมีบุญ มีสุข ไร้ทุกข์โทษ
จิตสันโดษ คิดดี มีเหตุผล
ไม่พูดจา น่าเบื่อ จนเหลือทน
จะคบคน ยลปาก ใคร่ฝากเตือน ฯ
๏ ซื่อสัตย์
ความซื่อสัตย์ สัตย์ซื่อ คือมนุษย์
จิตบริสุทธิ์ ยุติธรรม ค้ำศักดิ์ศรี
ไร้สัตย์ซื่อ คือคน ปนอัปรีย์
เป็นกาลี ชี้ค่า น้ำยาคน
จะคบใคร ใช้ใคร ให้จำไว้
จงเลือกใช้ ใจซื่อ คือมรรคผล
เจอใจคด หมดค่า ราคาตน
จะมืดมน จนกว่า ปัญญามี ฯ
๏ ตื่นๆ
อย่าร้อนรุ่ม กลุ้มใจ ให้ไร้ค่า
อย่าสร้างปัญหา คาใจ ให้ใครเขา
อย่านินทา ว่าใคร ด่าใจเรา
อย่าเบิกเอา ทุกข์ร้อน ใช้ก่อนวัน
เขาคือเขา เราคือเรา อย่าเขลาเทียบ
อยู่เงียบๆ เรียบง่าย อย่าขายฝัน
จงลืมตา ดูใจ ในปัจจุบัน
รู้เท่าทัน แล้ววาง อย่าห่างธรรม ฯ
๏ คำอธิษฐานจิตเปลี่ยนชีวิต
ชีวิตนี้ทั้งชีวิต
ขอให้ฉันมีจิตที่เบิกบาน
รู้เท่าทันกิเลสมาร
ทำงานใดๆ ด้วยใจที่ยินดี
ขอให้ฉันอย่าคิดร้าย
ต่อสัตว์หญิงชายทุกถิ่นที่
มีเมตตาและปรานี
จิตยินดีและโมทนา
ขอให้ฉันอยู่เป็นสุขในทุกที่
เกิดความดีทุกเวลา
ขอให้ฉันเกิดปัญญา
รู้แก้ปัญหาได้ทันกาล
ขอให้ฉันได้เป็นผู้ให้
ด้วยหัวใจที่เบิกบาน
เป็นสุขในมหาทาน
อย่าต้องการสิ่งตอบแทน
ขอให้ฉันอย่าเกลียดใคร
มีแต่อภัยไม่มีแค้น
ขอให้ฉันได้ทดแทน
พระคุณท่านผู้มีคุณ
ขอให้ฉันมากด้วยอดทน
ไม่เที่ยวบ่นกล่าวคำสถุล
ขอให้ได้ทำแต่บุญ
ที่งดงามกว่าใคร ๆ
ขอให้ฉันเป็นคนดี
อย่าได้มีมารยาและสาไถย
ชาตินี้อย่าดูหมิ่นใคร
ให้มีใจที่กรุณา
ขอให้ฉันได้รู้ธรรม
เลิกก่อกรรมมากศรัทธา
เกิดมรรคผลเกิดปัญญา
ได้ภาวนาทุกเช้าค่ำ
ขอให้ฉันมีพลังเพียร
ขยันเรียนศึกษาธรรม
อย่ามีจิตที่ใฝ่ต่ำ
นำพาตนตกอบาย
ขอให้ฉันได้เป็นเศรษฐี
มีสมบัติที่มากมาย
ได้ทำบุญถึงวันตาย
อย่าได้หลงผิดคิดชั่วทุกชาติไป ฯ
๏ คน
โลกมืดมน คนหลง ในดงทุกข์
ต่างติดคุก ตัณหา น่าสงสาร
ต่างวาดหวัง ตั้งจิต คิดต้องการ
ต่างกราบกราน วานช่วย ให้อวยพร
ทั้งภูตผี เทพพระ เอาดะหมด
น่าสลด หดหู่ ไร้ครูสอน
ไม่เชื่อธรรม นำจิต คิดอ้อนวอน
จึงเดือดร้อน นอนดิ้น สิ้นปัญญา
ไม่เชื่อบุญ คุณโทษ ประโยชน์โลก
หวังแค่โชค ลมแล้ง ไม่แสวงหา
หวังตัวเลข เสกช่วย รวยทันตา
จึงเป็นบ้า คว้าไฟ เผาใจตัว ฯ
๏ ความงาม
คนจะงาม ตามสูตร ต้องพูดเพราะ
ฟังเสนาะ แก้วหู มิรู้หาย
กิริยา ท่าทาง เยื่องย่างกราย
ดูสบาย สายตา น่าชื่นใจ
สงบเสงี่ยม เจียมตัว กลัวพลาดผิด
ไร้จริต มายา และสาไถย
รู้หน้าที่ มีจิต คิดอภัย
มากน้ำใจ ใฝ่ดี มีปัญญา
อีกกตัญญู รู้บุญ แทนคุณท่าน
ยอดขยัน หมั่นเพียร เรียนศึกษา
รู้สูงต่ำ คำพระ ละอัตตา
มีสัมมา อ่อนน้อม พร้อมฟังความ
ใช่แต่งหน้า ทาคิ้ว ชอบกริ้วโกรธ
ชอบเพ่งโทษ ริษยา ด่าเหยียดหยาม
ใช่ร่ำรวย สวยหล่อ ยี่ห้องาม
แต่กลับทราม ความดี ไม่มีเลย ฯ
๏ อย่าประมาท
บุญส่งผล คนช่วย ร่ำรวยทรัพย์
จะหยิบจับ สิ่งใด ไม่ไร้ผล
สมดั่งหวัง ตั้งใจ ในบัดดล
โชคลาภล้น พ้นทุกข์ สุขทันที
กรรมตามทัน พลันดับ ตกอับไซร้
ทุกข์หม่นไหม้ ไร้รัก หมดศักดิ์ศรี
สารพัดซวย รวยลด หมดความดี
เกิดราคี มีภัย ใจแตกสลาย
อย่าประมาท ฉลาดไว้ กำไรมาก
ใคร่ขอฝาก เตือนจิต มิตรสหาย
ทำดีเถิด เลิศล้น พ้นอันตราย
ไม่มีสาย ได้แน่ ก่อนแย่เอย ฯ
๏ ว่างเปล่า
ต่างลืมตา ไขว่คว้า วิ่งหาทุกข์
ต่างติดคุก ตัณหา บ้าหลงใหล
ต่างยื้อแย่ง แต่งเติม เสริมกันไป
ต่างร่ำไห้ โหยหา น้ำตานอง
ต่างมองเห็น เป็นเรา เขลายึดติด
ต่างชอบคิด แบกโลก โศกเศร้าหมอง
ต่างวาดหวัง นั่งเหงา เฝ้าจับจอง
ต่างลืมมอง ความว่าง จึงห่างธรรม ฯ
๏ ปกติใจ
ใครทำใจ ให้สงบ พบสุขได้
จะพ้นร้าย หายเหงา ไม่เศร้าหมอง
ไม่หวั่นไหว ในโลก โชคเนืองนอง
ควรทดลอง ฝึกดู จะอยู่เย็น
ที่เป็นทุกข์ จุกอก นรกจิก
เพราะไม่พลิก เปลี่ยนใจ ในสิ่งเห็น
มัวปรุงแต่ง แข่งขัน กันเช้าเย็น
จึงทุกข์เข็ญ เป็นบ้า ว้าวุ่นกัน
อย่าตื่นเต้น เห็นผิด ให้จิตหลอก
จะช้ำชอก หอกแทง หมดแรงฝัน
จงสอนจิต คิดปลง อย่าหลงมัน
จะสุขพลัน ทันที โชคดีเอย ฯ
๏ จิต
จิตบริสุทธิ์ ผุดผ่อง ในร่องศีล
ไร้มลทิน แปดเปื้อน เหมือนเพชรใส
ย่อมอยู่เย็น เป็นสุข ทุกวันไป
ทำสิ่งใด ให้คุณ เป็นบุญตา
คนจิตดี มีค่า น่ากราบไหว้
เพราะหมดร้าย หมดพิษ หมดริษยา
ไม่อวดดี อวดรู้ ชูอัตตา
มีปัญญา แยกแยะ บาปและบุญ ฯ
๏ รู้ทิ้ง รู้จริง
ได้เวลา พ้นหลอก ออกจากทุกข์
เคยติดคุก ตัณหา มาหลายหน
เคยหลงผิด คิดมาก ลำบากตน
เคยมืดมน ทนรอ ขอกราบลา
เคยหลงใหล ไขว่คว้า บ้าสุดๆ
ยึดสมมติ แบกไว้ ใจโหยหา
เคยตื่นเต้น เห็นผิด ยึดติดมา
เกิดปัญญา ตาสว่าง เห็นทางเดิน
แค่รู้ทิ้ง รู้วาง ก็สว่างไสว
ต้องฝึกไว้ กันบ้า อย่าห่างเหิน
สูตรง่ายๆ ไม่ยาก ลำบากเกิน
ใคร่ขอเชิญ ทำดู จะรู้เอง ฯ