๏————-๏
จิตโกรธเกลียดด่าแค้น จองกรรม
ทุกข์ย่อมตามครอบงำ ท่านได้
จองเวรอย่าได้ทำ รังแต่ เสื่อมนา
รักย่อมช่วยดับร้าย เร่งให้อภัย ฯ
๏————-๏
บวชเป็นชีอย่าได้ หนีโลก
บวชเพื่อดับเชื้อโศก สิ่งเศร้า
บวชกายเพื่อวิโมกข์ พ้นบ่วง มารนา
บวชยิ่งบวชใจเจ้า ย่อมได้เห็นธรรม ฯ
๏————-๏
มีเพื่อนดีอยู่ด้วย ช่วยกัน
คอยแนะทางสวรรค์ อยู่ได้
มีเพื่อนชั่วครึ่งวัน จิตเสื่อม ทุกข์นา
หนีเพื่อนพาชั่วร้าย อยู่ได้คนเดียว ฯ
๏————-๏
สังขารที่เที่ยงแท้ ไม่มี
ทุกสิ่งเป็นเช่นนี้ เสื่อมได้
เกิดดับได้ทันที ไม่เที่ยง เห็นนา
จิตว่างพ้นดีร้าย ย่อมได้นิพพาน ฯ
๏————-๏
จ้องจับผิดเพ่งร้าย ผู้อื่น
ล้วนก่อบาปหลายหมื่น ซ่อนไว้
จิตตกต่ำขมขื่น ร้อนรุ่ม
คนทั่วหล้าเกลียดไซร้ อย่าได้หัดทำ ฯ
๏————-๏
ต่างคนล้วนต่างได้ เกิดมา
ต่างบิดามารดา ต่างเชื้อ
ต่างถิ่นต่างภาษา จิตต่าง กันนา
หากจิตคิดเอื้อเฟื้อ เลือดเนื้อเดียวกัน
๏————-๏
ต่างคนนั้นต่างได้ เกิดมา
ต่างบิดามารดา ร่วมเชื้อ
กินอยู่ร่วมชายคา วิ่งเล่น กันนา
หากจิตไม่เอื้อเฟื้อ เลือดเนื้อต่างกัน ฯ
๏————-๏
รู้ร้อยรู้แค่รู้ คัมภีร์
รู้หนึ่งรู้ทำดี เก่งได้
รู้มากแต่อัปรีย์ ทำชั่ว ไว้นา
รู้แต่จิตยังร้าย ว่ารู้คัมภีร์ ฯ
๏————-๏
เวลามีเพื่อไว้ ดูใจ
คุ้ยเขี่ยกิเลสไป ค่ำเช้า
รู้ชัดมากโทษภัย กิเลส
รีบละกิเลสเข้า ค่ำเช้าปลอดภัย
๏————-๏
ผู้รู้คือท่านรู้ รูปนาม
ผู้ตื่นตื่นจากกาม เกี่ยวไว้
เบิกบานท่านงดงาม พ้นบ่วง มารนา
สามสิ่งพุทโธไซร้ เชื่อแล้วเดินตาม ฯ
๏————-๏
ท่องเที่ยวไปทั่วใต้ ท้องฟ้า
กินอยู่เล่นเฮฮา โห่ร้อง
หลงติดบ่วงตัณหา ลืมแก่
ยามทุกข์ท้อกรรมฟ้อง ว่าเจ้าลืมบุญ ฯ
๏————-๏
เที่ยวนอกได้แค่รู้ ทรงจำ
ปรุงแต่งมายาทำ หลอกไว้
เที่ยวในเที่ยวดูกรรม ดีชั่ว
ท่องเที่ยวดูจิตไซร้ เที่ยวแล้วหมดกรรม ฯ
๏————-๏
หวังหวาดตั้งคู่ไว้ เคียงกัน
หวังก่อหวาดกลัวพลัน ห่วงหน้า
รู้อยู่ปัจจุบัน ปลดปล่อย ทิ้งนา
จงอย่าหวังจากฟ้า อยู่ให้เหนือหวัง ฯ
๏————-๏
ทุกชีวิตต่างล้วน มีกรรม
บ้างชั่วบ้างเจ็บช้ำ เหนื่อยล้า
บ้างสุขยิ่งสุขล้ำ เช้าค่ำ สุขนา
บ้างยิ่งทุกข์บ้างบ้า เหตุนั้นต่างกัน ฯ
๏————-๏
จีวรนี้ห่มได้ ทุกคน
ขอแค่จิตกุศล ห่มได้
จิตหยาบยิ่งพาลชน นุ่งห่ม บาปนา
ละซึ่งกิเลสร้าย ห่มแล้วได้บุญ ฯ
๏————-๏
พระผู้ใหญ่ยิ่งล้น กรุณา
มากยิ่งมากปัญญา กว่าฟ้า
คุณธรรมยิ่งเมตตา บ่าท่วม โลกนา
หลวงพ่อชาพระกล้า หนึ่งแท้พระสงฆ์ ฯ
๏————-๏
หยุดเรียกหยุดร่ำร้อง ไขว่คว้า
หยุดอยู่หยุดตามหา เรื่องเศร้า
หยุดหลงหยุดเสน่หา ร้อนรุ่ม
หยุดนิ่งดูจิตเจ้า ช่วยให้สว่างไสว ฯ
๏————-๏
ทางเดินยิ่งรกหญ้า ยากเดิน
จิตยิ่งรกกามเพลิน ยากแก้
ทางประเสริฐไกลเกิน ยากย่าง ถึงนา
พระพ่อมอบทางแท้ แค่ก้าวถึงธรรม ฯ
๏————-๏
เมื่อจิตดีก่อให้ ดีตาม
ทุกสิ่งดูดีงาม คลั่งไคล้
เมื่อจิตเสื่อมเศร้าทราม งามว่า เบื่อนา
หากไม่ฝึกจิตไซร้ เช่นนี้ทุกคน ฯ
๏————-๏
ค่ำคืนนี้ก่อนเจ้า หลับนอน
จงอย่าลืมขอพร พระเจ้า
เทพทุกภพภูมิวอน โปรดช่วย คุ้มนา
คุณพ่อแม่ปกเกล้า ช่วยให้หลับสบาย ฯ
๏————-๏
ค่ำคืนนี้ก่อนเจ้า เข้านอน
จงนั่งดูจิตก่อน เพื่อรู้
สิ่งใดตกตะกอน นอนเนื่อง อยู่นา
รีบเร่งละขจัดสู้ ก่อนล้มตัวนอน
๏————-๏
น้อมบุญนี้แด่ผู้ วายชนม์
ขอส่งบุญกุศล ส่งให้
ทุกข์มีอยู่จงพ้น สุขยิ่ง สุขนา
ไปสู่โลกสวรรค์ไซร้ อย่าได้กังวล ฯ
๏————-๏
สัตว์ทั้งหลายทั่วฟ้า จักรวาล
จงอย่ามีภัยพาล ผ่านใกล้
สุขสดชื่นตลอดกาล ขออย่า ทุกข์นา
ควรสั่งสมบุญไว้ เร่งสร้างบารมี ฯ
๏————-๏
กำลังใจส่งให้ คนดี
ฝากผ่านกดไลค์นี้ หนึ่งครั้ง
ขอจงอย่าได้มี ทุกข์เบื่อ เซ็งนา
ขออย่าเผลอพลาดพลั้ง ก่อสร้างบาปกรรม ฯ
๏————-๏
เขาอาจมีชั่วบ้าง ช่างเขา
เลือกส่วนที่น่าเอา เก็บไว้
ก่อสุขแก่จิตเรา ได้ซึ่ง กุศลนา
ส่วนที่บูดเน่าไซร้ อย่าได้เลือกเอา ฯ
๏————-๏
กลกามเกิดเร่าร้อน ภายใน
เผาทั่วทั้งกายใจ ค่ำเช้า
ร้อนยิ่งกว่าเปลวไฟ ลุกท่วม ใจนา
ใจยิ่งมืดบอดเศร้า เสื่อมสิ้นคุณธรรม ฯ
๏————-๏
รักนี้เพื่อร่วมสร้าง พรหมจรรย์
ใช่เพื่อใคร่ผูกพัน คลั่งไคล้
ดูแลซึ่งใจกัน หวังเพื่อ บุญนา
เดินสู่มรรคผลไซร้ คู่แท้บารมี ฯ
๏————-๏
ยิ่งเดินยิ่งเหนื่อยล้า แสนไกล
คิดยิ่งคิดทุกข์ใจ หม่นไหม้
จิตสงบยิ่งผ่องใส สุขยิ่ง สุขนา
เพาะบ่มสติไว้ ช่วยให้สุขนาน ฯ
๏————-๏
กราบไหว้ขอพึ่งไม้ โบราณ
ขอท่านจงสงสาร ช่วยให้
ลูกช้างโง่มานาน หมดช่อง ทางนา
ธรรมไม่ศึกษาไซร้ วิ่งไหว้ขอพร ฯ
๏————-๏
ตัวกูนี้เหนื่อยท้อ ทุกข์ใจ
ร้องห่มร้องร่ำไห้ รุ่มร้อน
เศร้าโศกเบื่อเซ็งใน ทุกสิ่ง
ซวยยิ่งซวยซ้ำซ้อน เหตุชี้มีกู ฯ
๏————-๏
ก้าวเดินไปตื่นรู้ จิตตน
เดินเพื่อก้าวข้ามพ้น สิ่งข้อง
เดินรู้อยู่สุขล้น จิตเปลี่ยน
ก้าวสู่ความถูกต้อง แก่นแท้พุทธรรม ฯ
๏————-๏
ความชั่วคนชั่วนั้น ชอบทำ
ดีเกิดกุศลธรรม ว่างเว้น
ความดีสิ่งที่นำ ไปสู่ สวรรค์นา
คนดีต่างเลือกเฟ้น วิ่งคว้ากอบโกย ฯ
๏————-๏
ความอิสระวาดไว้ โหยหา
มีบ่วงมัดแขนขา ยากแก้
จิตหมดซึ่งปัญญา หาช่อง ทางนา
จงอย่าได้ท้อแท้ เร่งไว้ภาวนา ฯ
๏————-๏
มารคือตัวช่วยให้ อดทน
เกิดซึ่งบารมีล้น เปี่ยมได้
มารมีช่วยฝึกตน สงบนิ่ง ฉลาดนา
มารยิ่งชั่วโหดร้าย ย่อมได้กำไร ฯ
๏————-๏
หิวข้าวนั้นอิ่มได้ หากกิน
กลัวชั่วจงถือศีล ช่วยได้
เบื่อไม่อยากได้ยิน อุดซึ่ง หูนา
จิตไม่อยากคิดร้าย แผ่ไว้เมตตา ฯ
๏————-๏
ยิ่งรักยิ่งก่อให้ ทุกข์ใจ
รักวิ่งหนีไปไกล แย่ได้
ไม่รักไม่หลงใหล จิตย่อม สุขนา
หากไม่เบื่อรักร้าย ย่อมได้น้ำตา ฯ
๏————-๏
พระธรรมควรเร่งรู้ เรียนไป
เพื่อช่วยป้องปัดภัย เรื่องร้าย
ทุกข์ท้อเบื่อหนักใจ หลงชั่ว โง่นา
ธรรมย่อมรักษาได้ เปลี่ยนร้ายเป็นดี ฯ
๏————-๏
เรื่องรักใคร่สิ่งนี้ มายา
หลอกเล่นให้หลงบ้า คลั่งไคล้
รูปเสียงยั่วต้องตา จิตร่าน ร้อนนา
รีบละปล่อยทิ้งไซร้ ตื่นรู้ระวัง ฯ
๏————-๏
รู้ว่าโง่ยิ่งกล้า อวดดี
รู้ว่าตัวอัปรีย์ ไม่แก้
รู้ว่าไม่อาจหนี เจ็บแก่ ตายนา
ไยไม่รีบยอมแพ้ เปลี่ยนแก้ใจตน ฯ
๏————-๏
กายเนื้อนี้รุ่มร้อน พอทน
ลงอยู่ในสายชล ช่วยได้
จิตร้อนรุ่มสับสน ทนยาก ทุกข์นา
ธรรมช่วยดับร้อนร้าย เร่งเข้าเรียนธรรม ฯ
๏————-๏
โกรธย่อมเสียเพื่อนแท้ คบหา
โลภย่อมเสียเงินตรา แน่แท้
หลงเสียซึ่งปัญญา อีกสิ่ง รักนา
รีบเร่งหาธรรมแก้ พ่ายแพ้หมดตัว ฯ
๏————-๏
เล่นหวยหวยเล่นแล้ว เศร้าใจ
หวยเล่นเราทีไร แทบบ้า
หวยเด็ดยิ่งเด็ดให้ หมดซึ่ง ทรัพย์นา
คนโง่มักอวดกล้า งวดหน้าเอาคืน ฯ
๏————-๏
บุญหมดย่อมหมดสิ้น เนื้อตัว
ทุกอย่างดูน่ากลัว โหดร้าย
มีบุญช่างน่าหัว ทุกสิ่ง ง่ายนา
หวังสิ่งใดต้องได้ อย่าได้เบื่อบุญ ฯ
๏————-๏
วันวันเร่งก่อสร้าง กุศล
หวังเพื่อยกใจตน บ่มไว้
เหนื่อยท้อยิ่งอดทน เพียงเพื่อ บุญนา
รอก่อนประมาทไซร้ พรุ่งนี้ช้าไป ฯ
๏————-๏
ขี้เกียจมักกล่าวอ้าง นานา
จิตไม่เกิดศรัทธา บ่นได้
มากด้วยเล่ห์มายา ดูหมิ่น บุญนา
จิตชั่วอิจฉาร้าย เสื่อมได้หากมี ฯ
๏————-๏
เพียรเถิดเพียรก่อสร้าง ทางบุญ
เก็บก่อไว้เป็นทุน ห่อไว้
มากน้อยเพื่อแรงหนุน เสริมส่ง จิตนา
จงอย่าเกลียดบุญไซร้ ต่อไว้เชื้อบุญ ฯ
๏————-๏
เข้าปริวาสช่วยให้ ออกกรรม
จิตเสื่อมจิตตกต่ำ เปลี่ยนแก้
นาบุญยิ่งเลิศล้ำ นำสู่ ธรรมนา
จิตเลื่อมใสจริงแท้ เกิดได้กุศล ฯ
๏————-๏
ฝนตกฟ้าผ่าร้อง ธรรมชาติ
หาใช่สิ่งประหลาด เชื่อได้
หงุดหงิดว่าอุบาทว์ บ่นด่า โกรธนา
จิตเสื่อมตกต่ำร้าย พ่ายแพ้อารมณ์ ฯ
๏————-๏
มอบกายใจเพื่อน้อม บูชา
เฝ้าวิ่งสืบเสาะหา เพื่อรู้
เก็บบุญเพื่อปัญญา รู้ตื่น สุขนา
ก้าวล่วงอุปสรรคสู้ เปลี่ยนแก้กรรมเวร ฯ
๏————-๏
กรรมดีที่ก่อไว้ เลือนลาง
กรรมชั่วเจ้าก่อสร้าง ค่ำเช้า
จิตตกต่ำหลงทาง ขาดที่ พึ่งนา
หมดค่าราคาเจ้า แค่เสี้ยวเศษคน ฯ
๏————-๏
ราตรีกาลผ่านพ้น หกคืน
จิตสว่างสุขสดชื่น ตื่นรู้
ทุกก้าวย่างนั่งยืน ดูดดื่ม ธรรมนา
จิตเกิดซึ่งพลังสู้ อยู่ได้ตลอดไป ฯ
๏————-๏
คนคุกเดินสู่ห้อง เรือนจำ
รับซึ่งโทษที่ทำ ก่อไว้
คนบุญก่อบุญกรรม ไปสู่ วัดนา
รับซึ่งผลสุขไซร้ ก่อไว้วันวาน ฯ
๏————-๏
วางโลกวางว่างไว้ ช่างมัน
จิตปล่อยทุกสิ่งอัน เกี่ยวข้อง
จิตรู้ตื่นรู้ทัน ทุกสิ่ง สูญนา
ไม่แน่ประกาศก้อง เช่นนั้นธรรมดา ฯ
๏————-๏
ภาพบุญบอกสื่อให้ ศรัทธา
จิตร่วมอนุโมทนา เปี่ยมล้น
จิตทุกข์เปลี่ยนทันตา เกิดสุข ได้นา
เอิบอิ่มจิตหลุดพ้น ย่อมได้มงคล ฯ
๏————-๏
เพียรเพียรสู้ก่อสร้าง คุณธรรม
เฝ้าเร่งคิดเร่งทำ ก่อไว้
มากน้อยบ่มเพาะชำ เก็บห่อ ไว้นา
คุณค่าของงานไซร้ บ่งชี้ตัวคน ฯ
๏————-๏
จิตฟุ้งซ่านรุ่มร้อน ลังเล
จิตชั่วพาลเกเร ต่ำช้า
จิตหลงไม่หันเห เข้าสู่ ธรรมนา
จิตย่อมซ่องเสพบ้า เร่าร้อนทุกวัน ฯ
๏————-๏
บุญบ่อนี้ก่อสร้าง สำเร็จ
มีค่ามากกว่าเพชร หมื่นล้าน
หมั่นโปรยหว่านซึ่งเมล็ด เพาะบ่ม ไว้นา
จิตไม่รู้จักคร้าน เร่งสู้สั่งสม ฯ
๏————-๏
ครองโสดครองอยู่ได้ เบิกบาน
มีคู่ทุกข์รำคาญ ค่ำเช้า
เสพสุขอยู่บนคาน อิสระ มากนา
มีคู่เจ็บปวดร้าว บ่วงคล้องหัวใจ ฯ
๏————-๏
โอ้อวดว่าเก่งรู้ เหนือใคร
แบกซึ่งทิฏฐิแห่งใจ เบ่งอ้าง
จิตฟุ้งซ่านเหลวไหล ข้องอยู่ กามนา
บาปชั่วจิตคิดสร้าง อวดรู้แค่ลวง ฯ
๏————-๏
คานทองใครอยู่ได้ มีบุญ
ชาติก่อนต้องมีทุน ก่อไว้
บุญเก่าช่วยค้ำจุน ได้อยู่ สูงนา
ขึ้นสู่คานทองไซร้ ผ่านพ้นความซวย ฯ
๏————-๏
แต่งงานงานแต่งให้ วุ่นวาย
แต่งสู่ทุกข์มากมาย ค่ำเช้า
หนักเหนื่อยเบื่อจนตาย ขื่นแต่ง บ้านา
อย่าโง่หลงทางเข้า สู่ห้องวิวาห์ ฯ
๏————-๏
คนในอยากวิ่งให้ พ้นตัว
คนอยู่นอกปีนรั้ว ร่วมห้อง
ในห้องยิ่งน่ากลัว เหม็นเน่า ร้อนนา
ธรรมป่าวประกาศก้อง อย่าได้เข้าไป ฯ
๏————-๏
อยู่คนเดียวอยู่ได้ สุขใจ
ท่องเที่ยวไปใกล้ไกล เที่ยวได้
กินนอนดื่มเล่นไป หมดห่วง ใครนา
มีคู่รักโชคร้าย ล่ามไว้ทรมาน ฯ
๏————-๏
มีคู่คู่ก่อให้ กังวล
มากเรื่องต้องอดทน หม่นไหม้
ทุกข์เหนื่อยเบื่อเวียนวน มาสู่ ตนนา
เช้าค่ำแบกซวยไว้ ร่ำไห้ใช้กรรม ฯ
๏————-๏
เรือนหอสร้างก่อไว้ คุมขัง
ไร้ซึ่งอิสระหวัง แต่งไว้
นกน้อยอยู่กรงขัง ติดบ่วง พรานนา
บินเล่นทุกข์มากไซร้ ซ่อนไว้น้ำตา ฯ
๏————-๏
รูปกายเปลี่ยนได้ หย่อนยาน
แรกเริ่มดูเบ่งบาน คลั่งไคล้
ผ่านกาลเหี่ยวแห้งยาน หมดค่า ลงนา
หลงร่างว่างามไซร้ เร่าร้อนโลกีย์ ฯ
๏————-๏
ใจเชื่อมใจเชื่อมไว้ เมตตา
ก้าวผ่านฉากตัณหา ซ่อนไว้
สมมติสู่ปัญญา จิตปล่อย วางนา
โลกก่อสันติไซร้ อยู่ได้ปลอดภัย ฯ
๏————-๏
ก้าวข้ามจิตเสื่อมไซร้ หยาบช้า
จิตอยู่กับเมตตา เปี่ยมล้น
บริสุทธิ์และกรุณา เคียงคู่จิตนา
จิตสื่อบอกหลุดพ้น ผ่านพ้นมายา ฯ
๏————-๏
รู้รู้รู้ตื่นรู้ รู้ทัน
รู้ซึ่งปัจจุบัน เปลี่ยนแก้
รู้รู้ชัดฉับพลัน อย่าแต่ง เติมนา
รู้ยิ่งรู้ธรรมแท้ ย่อมได้สุขใจ ฯ
๏————-๏
จิตวุ่นวายรุ่มร้อน ในกาม
ฟุ้งซ่านตามรูปนาม แต่งแต้ม
จิตโง่ก่อความงาม หลอกเล่น หลงนา
เหม็นเน่าคือของแกล้ม เปลี่ยนแก้เมากาม ฯ
๏————-๏
จิตกอดหวังร่วมห้อง หัวใจ
หวังวิ่งหนีไปไกล ร่ำร้อง
จิตหนออย่าหวังไป ทุกสิ่ง เปลี่ยนนา
ไม่แน่คือพี่น้อง ร่วมห้องความหวัง ฯ
๏————-๏
จิตฟูแฟบวิ่งคว้า อารมณ์
ฟูชื่นอกเฝ้าชม ค่ำเช้า
แฟบห่อเหี่ยวขื่นขม อยากวิ่ง หนีนา
จิตเสื่อมหม่นหมองเศร้า ไม่พ้นโลกธรรม ฯ
๏————-๏
ความรักคือบ่วงเกี้ยว พันใจ
คือโซ่คือถ่านไฟ เร่าร้อน
มีรักก่อทุกข์ภัย หมดซึ่ง สุขนา
ริอย่าหลงเหยื่อป้อน เล่ห์ร้ายกลกาม ฯ
๏————-๏
เที่ยวดื่มเล่นค่ำเช้า โลกีย์
บาปชั่วมั่วอัปรีย์ ก่อไว้
นิสัยเสื่อมจากดี ไม่ต่าง สัตว์นา
ที่พึ่งคือบุญไซร้ ไม่สร้างคอยดู ฯ
๏————-๏
จิตหลงปรุงแต่งแต้ม กายา
หลงซึ่งกามตัณหา ซ่อนไว้
หลงเกียรติชื่อยศฐา สมบัติ ครองนา
หลงสิ่งสมมติไซร้ แต่ล้วนหลงทาง ฯ
๏ พุทธชยันตี
กายก้มกราบนบไหว้ วันทา
จิตมากด้วยศรัทธา เปี่ยมล้น
กายใจแต่งบูชา เช้าค่ำ
วันวิสาขตั้งต้น เปลี่ยนแก้สันดาน
๏————-๏
กาลแห่งธรรมผ่านพ้น ยาวนาน
แผ่ทั่วโลกจักรวาล ย่อมรู้
สองพันหกร้อยกาล ปีแห่ง ธรรมนา
โลกตื่นประกาศกู้ กู่ร้องชยันตี ฯ
๏ วิสาขบูชา
วิสาขมาสจิตน้อม บูชา
วันซึ่งองค์ศาสดา พุทธเจ้า
ประสูติสู่โลกา ลุแก่น ธรรมนา
ทรงย่างธาตุขันธ์ก้าว สู่ห้องนิพพาน ฯ
กาลมงคลเช่นนี้ ยากหา
ควรมอบซึ่งศรัทธา กราบไหว้
เลิกละสิ่งมายา เพียรก่อ บุญนา
สมชื่อพุทธแท้ได้ ตื่นรู้เห็นธรรม ฯ
๏————-๏
รวมจิตสวดช่วยให้ โชคดี
สวดซึ่งบทบาลี เสกให้
ขอจงร่ำรวยมี สมบัติ สุขนา
เงินอยู่ที่ไกลใกล้ หลั่งล้นเต็มเรือน ฯ
๏————-๏
เสือโหยคนรุ่มร้อน ในกาม
จิตย่อมร่านหยาบทราม ชั่วได้
เสือหิวย่อมไล่ตาม จับเหยื่อ กินนา
จิตเสื่อมหลงกามร้าย เร่าร้อนอเวจี ฯ
๏————-๏
อภัยทานก่อให้ สุขใจ
จิตนิ่งสงบผ่องใส ผ่องแผ้ว
เบาโล่งว่างสิ้นภัย หมดซึ่ง เวรนา
ย่อมช่วยให้คลาดแคล้ว อยู่ได้ปลอดภัย ฯ
๏————-๏
อดีตพัดผ่านพ้น ล่วงเลย
จงอย่าข้องชมเชย คลั่งไคล้
รับรู้แค่เฉยเฉย ดีชั่ว ฝันนา
ขออย่าหลงบ้าไซร้ แค่ได้บทเรียน ฯ
๏————-๏
นับนับวันยิ่งใกล้ เข้ามา
วันที่ต้องอำลา โลกแล้ว
ยิ่งคิดยิ่งหวาดผวา ไร้ซึ่ง บุญนา
ภพใหม่คงไม่แคล้ว เร่าร้อนอนาถา ฯ
๏————-๏
ยิ่งสู้ยิ่งเหนื่อยท้อ หมดหวัง
ยิ่งวิ่งยิ่งหมดพลัง ต่อสู้
ยิ่งคิดยิ่งถอยหลัง จิตเสื่อม เศร้านา
หยุดนิ่งแล้วตามรู้ อย่าได้ร่วมแสดง ฯ
๏————-๏
เหตุปัจจัยแต่งให้ เกิดมา
ทุกสิ่งถูกตีตรา เช่นนี้
รอยยิ้มหลั่งน้ำตา ผลบาป
ดับที่เหตุทรงชี้ จบสิ้นปัญหา ฯ
๏————-๏
เหนื่อยกายแม้เหนื่อยล้า พอทน
นอนนั่งพักช่วยพ้น เหนื่อยได้
จิตเหนื่อยหน่ายเบื่อคน โคตรเหนื่อย มากนา
ยิ่งเบื่อยิ่งเคราะห์ร้าย แผ่ไว้เมตตา ฯ
๏————-๏
เต่าน้อยค่อยค่อยเยื้อง คืบคลาน
ถึงที่หมายทันกาล ไม่ช้า
กระต่ายวิ่งชำนาญ ดูหมิ่น เต่านา
แพ้พ่ายไม่มีหน้า เต่าช้าพากเพียร ฯ
๏————-๏
เย็นเย็นไว้อย่าได้ ร้อนใจ
ร้อนยิ่งร้อนเผาไหม้ รุ่มร้อน
เย็นฉ่ำอยู่ภายใน ได้ซึ่ง สุขนา
ร้อนเร่าไฟพันก้อน หม่นไหม้ใจเกรียม ฯ
๏————-๏
หวังสุขจงหมั่นสร้าง ความดี
หวังซึ่งทุกข์อัปรีย์ ชั่วไว้
หวังบุญอย่ารอรี รีบสั่ง สมนา
หวังซึ่งสำเร็จไซร้ เร่งไว้ความเพียร ฯ
๏————-๏
จิตหลุดลอยสู่ห้วง ตัณหา
หลงห่วงหลงหึงบ้า ค่ำเช้า
ปรุงแต่งมากมายา หลอกล่อ ตนนา
หมดซึ่งช่องทางเข้า สู่ห้องเรือนธรรม ฯ
๏————-๏
หวังรักจงหมั่นรู้ เอาใจ
หวังแต่งรีบจองไว้ อย่าช้า
หวังเคียงคู่ตลอดไป บุญช่วย ได้นา
หวังอยู่สุขค้ำฟ้า อย่าได้รักใคร ฯ
๏————-๏
เมื่อเครียดรีบเร่งรู้ ดูใจ
ร้อนรุ่มบีบรัดไว้ แน่นแฟ้น
ตัวกูร่วมกลไก ปรุงแต่ง เรื่องนา
คิดยิ่งคิดเคียดแค้น ตื่นรู้ตามทัน ฯ
๏————-๏
เมื่อรักจงรักให้ หมดใจ
เมื่อห่วงจงห่วงไว้ อย่าทิ้ง
เมื่อหลงอย่าเลิกไป หลงอยู่ ตลอดนา
เมื่อเกลียดจงขึ้นหิ้ง เก็บไว้เตือนใจ ฯ
๏————-๏
ขี้เกียจกองท่วมท้น หัวใจ
บวกเบื่อเซ็งยกใหญ่ พรั่งพร้อม
ไว้ก่อนอย่าด่วนไป รอก่อน เดี๋ยวนา
มีแต่เสื่อมรายล้อม ร่วมเส้นทางเดิน ฯ
๏————-๏
อดีตร้ายผ่านพ้น เนิ่นนาน
จิตร่ำร้องเรียกขาน หน่วงไว้
ยิ่งคิดยิ่งทรมาน ฟุ้งซ่าน โศกนา
มีแต่พระธรรมไซร้ ช่วยให้ลืมเลือน ฯ
๏————-๏
บุญไม่เคยร่วมสร้าง กันมา
มีแต่บาปหยาบช้า ร่วมสร้าง
บาปหนุนส่งนำพา รักร่วม เรือนนา
มีแต่ทุกข์หย่าร้าง ด่าได้ทุกวัน
๏————-๏
บุญนั้นเคยก่อสร้าง ร่วมกัน
ตักบาตรร่วมถือขัน ก่อไว้
บุญตามส่งฉับพลัน รักร่วม สวรรค์นา
มีแต่สุขเสพไซร้ ชั่วฟ้าดินสลาย ฯ
๏————-๏
คนดีถูกกล่าวชี้ แก้ไข
คนชั่วมากจัญไร ยิ่งดื้อ
คนดีเปลี่ยนนิสัย ตามท่าน เตือนนา
คนชั่วยากถอนรื้อ เปลี่ยนแก้สันดาน ฯ
๏————-๏
กรรมตกแต่งส่งให้ เกิดมา
แตกต่างกิริยา ชาติเชื้อ
รวยสวยทุกข์อนาถา หล่อโง่ เห็นนา
โลกเช่นนี้ทุกเนื้อ แต่งแต้มตามกรรม ฯ
๏————-๏
เบ่งบานชูช่อให้ เพลินใจ
อีกบ่นานเปลี่ยนไป เหี่ยวได้
เปรียบเช่นดั่งวัย บ่เที่ยง เสื่อมนา
หนุ่มแก่สุขดีร้าย ดอกไม้สอนธรรม ฯ
๏————-๏
เร่งรีบเร็วเร่งเข้า เรียนธรรม
ก่อนที่จะรับกรรม ก่อไว้
พรุ่งนี้อาจเพลี้ยงพล้ำ พรานล่า ทันนา
ธรรมย่อมรักษาไซร้ ซึ่งผู้มีธรรม ฯ
๏————-๏
แค่รับรู้อย่าได้ เต้นตาม
จิตอย่าได้วู่วาม นิ่งไว้
“ช่างมัน” จบความ อย่าต่อ เชื้อนา
จิตไม่กระเทือนไซร้ ผ่านได้โลกีย์ ฯ
๏————-๏
ปิด ปิดไว้อย่าได้ บอกใคร
ทอง สิ่งดีทำไป ซ่อนไว้
หลัง รู้อยู่ที่ใจ จงอย่า อวดนา
พระ ว่าบุญแท้ไซร้ ว่าไว้ควรทำ ฯ
๏————-๏
วกเวียนว่ายอยู่ใต้ วังวน
คิดยิ่งฟุ้งสับสน เหนื่อยท้อ
กิเลสท่วมใจตน เช้าค่ำ มากนา
ยากยิ่งยากหมุนล้อ เปลี่ยนเส้นทางเดิน ฯ
๏————-๏
เจ็บป่วยกายช่วยได้ ด้วยยา
ใจป่วยด้วยเสน่หา เหนื่อยแก้
หลงติดบ่วงมายา เรียกป่วย กามนา
รู้ซึ่งปรมัตถ์แท้ ช่วยแก้พิษกาม ฯ