๏————-๏
เห็นหน้าอยู่เมื่อเช้า สายตาย
เมื่อเที่ยงสุขสบาย บ่ายม้วย
เย็นลงเล่นพักกาย ตกค่ำ ตายนา
เลือกที่ไม่ได้ด้วย เมื่อเจ้าหมดบุญ ฯ
๏————-๏
หลับตาลาก่อนแล้ว สัตว์โลก
ขออย่าได้เศร้าโศก ร่ำไห้
พบก็เพื่อวิโยค เหินห่าง กันนา
ภพใหม่ชาติหน้าไซร้ ค่อยไว้เจอกัน
ความตายนั้นเรื่องนี้ ธรรมดา
มีเกิดตายตามมา ไม่ช้า
ทุกคนเมื่อถึงตา ล้วนแต่ ตายนา
จงอย่ามัวหลงบ้า เร่งสร้างบารมี
ก่อนที่เรือนร่างนี้ เป็นดิน
อยากบอกให้ได้ยิน ทั่วหน้า
รีบชำระมลทิน ดับใคร่ ทิ้งนา
เลิกละตัณหาบ้า ก่อนสิ้นลมตาย
รีบรีบพายเร่งให้ เห็นผล
อย่าอย่ามัวกังวล เกี่ยวข้อง
ละละอย่าติดกล หลงเล่ห์ มันนา
อย่าอย่าได้แตะต้อง เรื่องไร้คุณธรรม ฯ
๏————-๏
หัวใจนี้มอบให้ ศาสนา
เช้าค่ำน้อมบูชา สุดเกล้า
พากเพียรทุกเวลา เก็บเกี่ยว
หวังเพื่อกายใจก้าว สู่ห้องนิพพาน ฯ
๏————-๏
ความเพียรล้วนส่งให้ เห็นผล
ถึงฝั่งผ่านค่ายกล แน่แท้
ล้วนก่อเกิดกุศล ให้แก่ ตนนา
ตายแน่หากท้อแท้ เลิกแล้วความเพียร ฯ
๏————-๏
กายใจนี้เหนื่อยท้อ สิ้นหวัง
ริบหรี่ใกล้ดับพัง หมดเชื้อ
น้ำตาร่วงไหลหลั่ง ทุกวี่ วันนา
รู้ปล่อยวางได้เนื้อ แก่นแท้พระธรรม ฯ
๏ ยกช่อฟ้า ยกจิต
ยกช่อฟ้า ยกจิต เลิกคิดทุกข์
เกิดความสุข สงบเย็น เห็นสวรรค์
เกิดปัญญา สามัคคี ไมตรีกัน
จิตตั้งมั่น ละชั่ว ก่อนตัวตาย
ยกช่อฟ้า ยกใจ ใฝ่กุศล
อย่าทำตน ต่ำทราม หมดความหมาย
อบายมุข ทุกทาง ให้ห่างกาย
คือเป้าหมาย ยกช่อฟ้า อานิสงส์ฯ
๏————-๏
คำดุด่าบอกชี้ ขุมทรัพย์
น้อมซึ่งปัญญารับ เก็บไว้
นำมาคิดนึกนับ ปรับเปลี่ยน ตนนา
มีดดาบถูกตีไซร้ แกร่งกล้าท้าฟันฯ
๏————-๏
คนโง่นั้นถูกชี้ ตักเตือน
คิดโกรธแค้นเป็นเดือน เก็บไว้
คนฉลาดคิดเสมือน ขุมแห่ง ทรัพย์นา
ต่างคิดใคร่ครวญไซร้ กราบไหว้ขอบคุณ ฯ
๏————-๏
จิตปรุงแต่งไขว่คว้า หากาม
หลงอยู่แค่ความงาม แต่งหน้า
แต่งแต่นอกในทราม ลืมแต่ง จิตนา
จิตใฝ่ราคะกล้า หลอกให้หลงกาย ฯ
๏————-๏
หลับตาเฝ้าคลั่งไคล้ ตามโลก
มีแต่ทุกข์กับโศก ไม่ช้า
อย่าวิ่งไล่ตามโลก มากพิษ ร้ายนา
หากริหลงเดี๋ยวบ้า อย่าได้้หลงเพลิน ฯ
๏————-๏
ยามแรกรักมอบให้ หมดใจ
ต่างห่่วงหวงเยื่อใย กอดไว้
เนิ่นนานอาจเปลี่ยนไป หมดค่า
ย่อมจืดจางเสื่อมไซร้ อย่าได้จริงจัง ฯ
๏————-๏
อีกบ่นานร่างนี้ เสื่อมสลาย
จงอย่าได้วุ่นวาย มากไซร้
กินกามเกียรติอันตราย ควรหลีก ละนา
อย่าเที่ยวแบกกอดไว้ ไม่ช้าต้องตาย ฯ
๏————-๏
ความสุขนี้อยู่ใกล้ มิไกล
มีอยู่เต็มภายใน จิตเจ้า
เพียงแค่ปรับใจ คิดถูก
สุขยิ่งสุขค่ำเช้า เกิดแล้วทุกยาม ฯ
๏————-๏
สุขทุกข์สองสิ่งนี้ ธรรมดา
ตั้งอยู่คู่โลกมา เนิ่นช้า
ต่างเฝ้าต่างเรียกหา ซึ่งสุข สุขนา
ต่างหลบหนีเมินหน้า เกลียดกลุ้มทุกข์กัน ฯ
๏ มหันตภัยใกล้ตัว
หากรู้จัก มักคุ้น บุญหล่นหาย
บาปมากมาย รายล้อม ต้องพร้อมหนี
อย่าไปมา หาสู่ ดูไม่ดี
จะเสียที มีกรรม นำสู่ตน
คบคนพาล พาลพา ไปหาผิด
จะเสื่อมจิต เสื่อมใจ ไร้กุศล
ต่างคนอยู่ รู้หลบ พบมงคล
อย่าเปลืองตน เปลืองใจ ให้คนพาล
หรือไม่รู้ ดีชั่ว กลัวขาดเพื่อน
จึงเยี่ยมเยือน เช้าค่ำ ทุกคำขาน
หรือขาดเขา เราเดี้ยง เคียงคู่นาน
จึงทรมาน สานต่อ รอหมดกรรมฯ
๏ พร
อย่าจนตรอก อย่าชอกช้ำ อย่าตกต่ำ
อย่าทำผิด อย่าคิดพลาด อย่าประมาทบุญ
ขอให้สว่างไสว ขอให้ใจสงบ ขอให้พบแต่บัณฑิต
ขอให้ทำพูดคิดแต่สิ่งดีๆ ฯ
๏ คาถาคู่ชีวิต
“เป็นธรรมดา” ภาวนาจะสุขใจ
“ไม่มีอะไร”สวดไว้จะไม่บ้า
“ช่างมัน”เสกเป่ากันนินทา
“อนิจจา”ท่องไว้กันอุปาทานฯ
๏————-๏
การให้ช่วยจิตนี้ เบิกบาน
หนุนส่งถึงนิพพาน ลุได้
ให้ทานก่อสุขนาน ทุกภพ ชาตินา
ให้บ่อยๆ ดับร้าย หมดสิ้นกรรมเวร ฯ
๏————-๏
เมตตาธรรมช่วยให้ สงบเย็น
ดับทุกข์ร้อนยากเข็ญ ชนะได้
โลกสงบสุขร่มเย็น น่าอยู่ มากนา
จิตนิ่งละโกรธร้าย ง่ายแก้ปัญหา ฯ
๏————-๏
ยามโกรธย่อมฆ่าได้ พ่อแม่
ย่อมฆ่ามิตรรักแท้ โหดร้าย
จิตทุกข์เสื่อมย่ำแย่ โลกมืด มนนา
ใครละตัวโกรธได้ ชาตินี้สุขสบาย ฯ
๏————-๏
เวียนตายเกิดไม่รู้ กี่กาล
มีบ่อบุญศีลทาน สิ่งนี้
เพียรเก็บก่อเพาะหว่าน ไว้พึ่ง พิงนา
พระท่านพร่ำสอนชี้ กล่าวไว้เตือนเรา ฯ
๏————-๏
ไฟกิเลสเร่าร้อน เผาใจ
คุกรุ่นอยู่ภายใน แก่กล้า
จิตเสื่อมแล่นออกไป ปรุงแต่ง โลกนา
หลงแก่อำนาจบ้า ไขว่คว้าบาปกรรม ฯ
๏————-๏
รูปนามเรือนร่างไร้ ตัวตน
ธาตุสี่ประชุมพล เสื่อมได้
เกิดแก่เจ็บทุกคน ตายหมด
ตายก่อนตายถึงได้ แก่นแท้ศาสนา ฯ
๏————-๏
หลงกายว่าเที่ยงแท้ คงทน
หลงว่างามเลิศล้น ท่วมฟ้า
หลงตัวว่ากายตน ไม่แก่ เลยนา
หลงบ่วงตัณหาบ้า แก่แล้วลืมตาย ฯ
๏————-๏
โลกนี้มากสิ่งล้วน มายา
เติมแต่งทั่วกายา ล่อไว้
หลงรูปว่างามตา ใจบอด ได้นา
พระว่าคือมารไซร้ ป่าช้านี่เอง ฯ
๏————-๏
การเมืองบอกเรื่องร้าย ได้ยิน
แจกจ่ายแบ่งกันกิน อิ่มท้อง
ล้วนเลวทั่วแผ่นดิน ได้กลิ่น สาบนา
ปากชั่วตะโกนร้อง เพื่อเจ้าทุกคน
ไทยอวดตนว่ารู้ เชิงมวย
พอว่าให้เจ้ารวย วิ่งคว้า
หลงติดแค่ความสวย อีกหล่อ เชื่อนา
หลงเชื่อกันทั่วหล้า บ่อหน้าน้ำมี ฯ
๏————-๏
ปากมีไว้กล่าวให้ เป็นบุญ
ใช่กล่าวคำสถุล ต่ำช้า
ในใจเน่าเป็นทุน กล่าวชั่ว ออกนา
อวดเก่งบาปหยาบกล้า ด่าผู้ทรงศีล ฯ
๏————-๏
มอบหัวใจแด่เจ้า คนดี
หวังพึ่งกายพึ่งผี เมื่อไข้
นานวันยิ่งมากมี รักห่วง หวงนา
เติบใหญ่รักดีไว้ อย่าได้เนรคุณ ฯ
๏————-๏
เงินทองมากค่านี้ นอกกาย
คนวิ่งหาอยากได้ ต่อสู้
แย่งชิงฆ่ากันตาย หวังเพื่อ รวยนา
มือเปล่าทุกคนรู้ เมื่อสิ้นใจตาย ฯ
๏————-๏
วันวันเจ้าปล่อยทิ้ง ความดี
เสพชั่วมั่วโลกีย์ ช่างกล้า
บุญบาปว่าหามี หลอกเล่น กันนา
จนเจ็บป่วยทุกข์บ้า ท่านชี้แรงกรรม ฯ
๏————-๏
ความตายไล่ล่าเจ้า ทุกยาม
ดุจดั่งเงาติดตาม ค่ำเช้า
หมดบุญจับเจ้าหาม ขึ้นสู่ เมรุนา
ทุกวินาทีต่างก้าว เหยียบแล้วขอบโลง ฯ
๏————-๏
ใจหดหู่เบื่อเศร้า ทุกข์ตรม
เก็บเกี่ยวเศษอารมณ์ ยึดไว้
เหมือนขยะแช่หมักหมม กองท่วม ใจนา
ใครปล่อยวางได้ไซร้ กราบเท้าบูชา ฯ
๏————-๏
บุญใดพระท่านชี้ เป็นเลิศ
ให้ซึ่งธรรมทานเถิด เลิศไซร้
ให้ธรรมย่อมประเสริฐ ชนะทุก บุญนา
ธรรมย่อมช่วยโลกไว้ โศกเศร้าสิ้นสูญ ฯ
๏————-๏
ฟังธรรมคือเหตุให้ รู้แจ้ง
ธรรมส่องประกายแสง สว่างได้
ชีวิตย่อมเปลี่ยนแปลง จิตสงบ
กิเลสและมารร้าย ดับได้สิ้นเชิง ฯ
๏————-๏
ห่วงใยห่วงยิ่งเจ้า ไม่กลัว
หลงเล่นหลงเมามัว ชั่วช้า
กลางคืนเที่ยวปล่อยตัว เล่นสนุก
พ่อแม่ทุกข์แทบบ้า เหตุเจ้าเสเพล ฯ
๏————-๏
คราวเคราะห์ร้ายเช่นนี้ ธรรมดา
เจ็บป่วยทุกข์ตามมา เกิดได้
มากเรื่องมากปัญหา ให้คิด
กราบพึ่งบุญปัดร้าย ช่วยได้ฉับพลัน ฯ
๏————-๏
สุขทุกข์อีกเสื่อมไซร้ ลาภยศ
มีคู่โลกเป็นกฏ บอกไว้
นินทาด่าได้หมด อีกยก ยอนา
มีอยู่คู่โลกไซร้ ตื่นรู้ตามทัน ฯ
๏————-๏
กตัญญูรู้กราบไหว้ บูชา
พ่อแม่แก่เฒ่าชรา รับใช้
ตอบแทนทุกเวลา รู้ซึ่ง คุณนา
เทพทั่วฟ้าเสกให้ แก่เจ้าจำเริญ ฯ
๏————-๏
ปิดทองหลังพระไซร้ จงจำ
บุญย่อมเกิดเลิศล้ำ ผ่องแผ้ว
เสแสร้งเพื่ออวดทำ หวังชื่อ
บุญย่อมไร้ค่าแล้ว เสื่อมสิ้นพลัง ฯ
๏————-๏
งามงามเรือนร่างนี้ หลงใหล
ต่างชอบต่างถูกใจ ทั่วหน้า
งามนอกไม่ทันไร แห้งเหี่ยว เสื่อมนา
งามที่งามเลิศฟ้า แม่เจ้าใจงาม ฯ
๏————-๏
สวรรค์ตั้งอยู่ฟากฟ้า ไกลไป
สุขสงบคือสวรรค์ใจ กล่าวได้
ทุกข์หมองหม่นดังไฟ ตกอยู่ นรกนา
สวรรค์ที่อกนรกร้าย เกิดแล้วที่ใจ ฯ
๏————-๏
อดีตคือกาลผ่านพ้น นมนาน
คุ้ยเขี่ยคิดป่วยการ ค่าน้อย
ยิ่งคิดยิ่งทรมาน จิตเสื่อม ทุกข์นา
นับหนึ่งให้ถึงร้อย อย่าได้เผลอใจ ฯ
๏————-๏
อย่าได้ริแบ่งชั้น เชื้อชาติ
ตายย่อมสูญอำนาจ ใหญ่น้อย
รวยจนโง่หรือฉลาด ไม่ต่าง
ควรจับมือเกี่ยวก้อย ก่อสร้างสามัคคี ฯ
๏————-๏
ดาวเอ๋ยดาวแห่งฟ้า งดงาม
ขอร่วมจิตแสดงความ สุขด้วย
วาสนาส่งลือนาม เป็นหนึ่ง แม่นา
คนอื่นพลาดอาจม้วย โศกเศร้าตรอมใจ
ธรรมดาในโลกนี้ เช่นนี้
แพ้ชนะย่อมต้องมี เที่ยงแท้
ทำจิตร่วมยินดี ต่อเพื่อน แม่นา
อย่าร่ำไห้เพราะแพ้ พรุ่งนี้ยังมี ฯ
๏————-๏
ภัยธรรมชาติเริ่มร้าย คุกคาม
โลกวุ่นดุจสงคราม ฆ่าล้าง
ภัยเกิดแต่จิตทราม ของหมู่ มนุษย์นา
ใช่เทพไท้เสกสร้าง ชั่วช้าคนทำ
ระยำตัดป่าล้าง แผ่นดิน
ขุดโค่นทำลายสิ้น ค่ำเช้า
ต่างคนต่างโกงกิน โลภเพื่อ ตนนา
มัวโลภจะปวดร้าว ป่าสิ้นโลกสูญ ฯ
๏————-๏
ศรัทธานี่นี้ก่อให้ สุขใจ
หนุนส่งจิตผ่องใส ดับร้าย
ศรัทธาเสื่อมนำไป สู่ที่ มืดนา
หากคู่ปัญญาได้ เลิศแล้วคู่ธรรม ฯ
๏————-๏
ดอกบัวบานคู่ฟ้า วันวาน
เหมือนดั่งจิตเบิกบาน ตื่นรู้
ย่อมเสพสุขอยู่นาน เอิบอิ่ม
บัวดั่งจิตท่านผู้ ตื่นรู้ปล่อยวาง ฯ
๏ อยู่ดีมีสุข อยู่แล้วร่ำรวย
อยู่ ที่ไหนให้จิต พอใจ
ดี ก่อเก็บเกี่ยวไป ค่ำเช้า
มี ธรรมอยู่ภายใน เต็มเปี่ยม
สุข ชั่วฟ้าแด่เจ้า กว่าได้เงินทอง
อยู่ ให้ทนอดสู้ รักษา
แล้ว สั่งสมเก็บมา ห่อไว้
ร่ำ เร่งรีบเสาะหา หลักแหล่ง
รวย เรื่องเล็กน้อยไซร้ หากรู้วิธี ฯ
๏————-๏
เด็กเอ๋ยเด็กเมื่อเจ้า โตไป
จงอย่าทำเลวไหล ชั่วช้า
จงรู้ทุกข์โทษภัย ความชั่ว
เห็นแก่ตัวได้หน้า อย่ากล้าฝืนทำ
เช้าค่ำไหว้ท่านผู้ มีคุณ
ริอย่าลืมแหล่งทุน ชุบเลี้ยง
เพียรสร้างซึ่งบ่อบุญ ฝึกหัด
จิตผ่องแผ้วหมดเกลี้ยง เรื่องนี้สำคัญ ฯ
๏————-๏
แม้สูงยิ่งกว่าฟ้า ปานใด
รวยยิ่งกว่าใครใคร ทั่วหล้า
ปัญญายิ่งกว้างไกล รู้ทั่ว โลกนา
หากก่อกรรมต่ำช้า ค่าเจ้าเศษคน ฯ
๏————-๏
ทุกข์บีบคั้นต้องเร่ง ขวนขวาย
มีสุขอย่าเล่นสบาย พลาดได้
อย่าปล่อยจิตมักง่าย ฟุ้งซ่าน
ความไม่ประมาทไซร้ ช่วยให้พ้นตาย ฯ
๏————-๏
จิตคิดวางว่างไว้ เบาสบาย
จิตวุ่นสุขหดหาย เร่าร้อน
จิตแบกย่อมเหนื่อยตาย โคตรทุกข์
จิตผ่องแผ้วสุขซ้อน เกิดขึ้นมากมาย ฯ
๏————-๏
วันเกิดควรเกิดแล้ว ในบุญ
เกิดเกียรติเกิดรู้คุณ ทั่วหล้า
เกิดดีเพื่อค้ำจุน เผื่อแผ่ โลกนา
เกิดสุขสมาธิกล้า เกิดแล้วเห็นธรรม ฯ
๏————-๏
งวดนี้เลขเด่นได้ ตัวบน
เจ็ดคู่แปดเก้าชน สี่ห้า
สองสามหนึ่งศูนย์วน รออยู่ ออกนา
หกอย่ามัวรอช้า เล่นได้ตามใจ ฯ
๏————-๏
หลงเอ๋ยหลงร่างนี้ มานาน
หลงว่ากายสังขาร เที่ยงแท้
หลงยึดขันธมาร ว่าใช่ ตนนา
หลงโลกไม่รีบแก้ ชาตินี้หลงตาย ฯ
๏————-๏
รินน้ำชาใส่ถ้วย ใบงาม
รินใส่แล้วล้นชาม เอ่อได้
คนที่ไม่ฟังความ ผู้อื่น บอกนา
หลงว่ารู้ตัวร้าย เหตุให้อวดดี ฯ
๏————-๏
วันเกิดควรเกิดแล้ว เบิกบาน
ก่อเกิดศีลบุญทาน ค่ำเช้า
เกิดสุขเพื่อนิพพาน สิ้นทุกข์
เกิดแต่ความเพียรก้าว ผ่านพ้นบาปกรรม ฯ
๏————-๏
ตอนมาตัวเปล่าเจ้า เกิดมา
ไยวิ่งวุ่นเสาะหา ค่ำเช้า
ตอนตายปิดตาลา ตัวเปล่า อีกนา
ไยไม่เร่งรีบก้าว ก่อสร้างความดี ฯ
๏ บวชกาย บวชใจ
บวช หลีกเว้นอย่าให้ กังวล
กาย ก่อเกิดมรรคผล อย่าคร้าน
บวช รีบเร่งฝึกตน เพียรเพ่ง จิตนา
ใจ สว่างฉลาดต้าน เล่ห์ร้ายกลมาร ฯ
๏————-๏
เห็นแก่ตัวชั่วร้าย อธรรม
โลภก่อเกิดบาปกรรม ต่ำช้า
คิดทุกข์ย่อมชอกช้ำ ร้อนเร่า
โกรธย่อมก่อเรื่องบ้า โลกนี้วุ่นวาย ฯ
๏————-๏
รักได้แต่อย่าบ้า ลุ่มหลง
รักย่อมไม่มั่นคง เที่ยงแท้
เรียนรักหัดรู้ปลง เผื่อพลาด
เรียนผูกต้องเรียนแก้ แย่แล้วเสียคน ฯ
๏————-๏
ดอกบัวบานต่างเฝ้า ชื่นชม
ก่อเกิดจากโคลนตม เด่นได้
คนเกิดแต่สังคม ต้อยต่ำ จนนา
คนทั่วหล้ากราบไหว้ เหตุชี้มีดี ฯ
๏————-๏
ใจโลภหลงเร่าร้อน ทุกวัน
โกรธทั่วโลกสวรรค์ ไม่เว้น
วันวันวุ่นอยู่กัน แต่สิ่ง ชั่วนา
อย่าวาดหวังเลือกเฟ้น สุขแท้แก่ใจ ฯ
๏————-๏
เสียงธรรมดังกึกก้อง สู่ใจ
สาดส่องสว่างไสว ทั่วหล้า
พระธรรมย่อมนำไป สู่ที่ ดีนา
ไยนั่งรอชาติหน้า รีบตั้งใจฟัง ฯ
๏————-๏
เด็กน้อยร้องร่ำไห้ ทรมาน
พ่อแม่แทบอวสาน แดดิ้น
เด็กผิดสิ่งใดวาน ไหว้ช่วย บอกนา
หรือฆ่าให้หมดสิ้น เพื่อได้แผ่นดิน
สุขสิ้นแล้วภาคใต้ แดนสยาม
ร้อนยิ่งสงคราม ว่าได้
พวกเจ้าชั่วต่ำทราม ยิ่งกว่า สัตว์นา
ลอบฆ่าจิตโหดร้าย เพื่อให้วอดวาย
วิงวอนไหว้ต่อเจ้า คนไทย
เลิกเข่นฆ่าได้ไหม เพื่อนพ้อง
ฆ่ากันยิ่งเกิดภัย มาสู่ โลกนา
ไทยฆ่าไทยพี่น้อง ร่วมท้องเดียวกัน ฯ